Schodzimy w dół.
Zabudowa Khreshchatyka na prawo
na lewo
schodzimy jeszcze niżej do podziemnego miasta
i znowu pod górę do Soboru Św. Michała o złotych kopułach
Колокольня Михайловского монастыря и Киево-Михайловский Златоверхий собор
The belltower and St. Michael’s Golden-Domed Cathedral
Trochę dyskusyjne miejsce ale mur soboru to tablice informujące o wojnie na wschodzie
To „dopiero” pierwszy rok wojny.
„Bilans” zabitych na dzień 17 luty 2015 względem miejsca urodzenia, wieku i z podziałem na miesiące
Muzeum na terenie soboru.
kamienna płyta z wizerunkiem świętego jeżdżcy z XI wieku
Odnaleziona podczas prac archeologicznych w 1997 prowadzonych na terenie Monasteru św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach
fragmenty XII wiecznych fresków z Monastyru św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach odzyskane z muzeum Ermitaż w Sankt-Petersburgu w 2004 roku
XVII wieczne dekoracje soboru
Kozacki pojemnik na proch strzelecki z XVIII wieku.
Psałterz, Supraśl, 1796
Suknia ikony „Święta Dziewica z dzieciątkiem”
XVIII wiek, miedź pokryta złotem i srebrem
„Carskie Wrota” srebrne, złocone, z inskrypcją:
„Pod panowaniem Jego Wysokości Imperatora Aleksandra I i staraniem wielebnego Ireneya z braćmi wykonano te wrota za pieniądze manstyru o wadze 10 funtów srebra i 301/2 funtów miedzi. Srebro jest próby 6 i 8.
1811 roku drugiego grudnia.”
E. Golovansky 1878
XIX wieczna miedziana suknia ikony „Najświętsza Bogurodzica, pocieszycielka strapionych”
Zdjęcia przedstawiające najbardziej tragiczne lata w historii soboru:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Monaster_%C5%9Bw._Micha%C5%82a_Archanio%C5%82a_o_Z%C5%82otych_Kopu%C5%82ach
W 1922 monaster został zamknięty dla wiernych. W latach 30. XX wieku został uznany przez komisję powołaną przez władze stalinowskie za zabytek baroku kozackiego, a nie obiekt sięgający czasów Rusi Kijowskiej, i przez to zbyt mało cenny, by finansować jego konserwację. Udało się uratować z niego jedynie część wyposażenia soboru św. Michała, w tym 45 metrów kwadratowych mozaiki w stylu bizantyjskim. Usunięte mozaiki trafiły do różnych placówek muzealnych Kijowa i Moskwy. Rozbiórkę całego kompleksu ukończono w latach 1934–1936 przy użyciu dynamitu. Na miejscu monasteru miał stanąć zespół nowych obiektów rządowych, jednak ukończono jedynie budowę części z nich – dzisiejszego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy oraz kilku obiektów sportowych.
Natomiast tłumacząc za tablicami w muzeum:
Przygotowując się do zburzenia Soboru Św. Michała władze neutralizowały potencjalny sprzeciw.
W 1934 Mykoła Makarenko ekspert architektury Rusi Kijowskiej, archeolog, pracownik muzeum, który nie podpisał się pod dokumentem dot zburzenia soboru, został aresztowany i zesłany do KazachstanuWiosną 1935 roku po zdemontowaniu części mozajek rozpoczęto burzenie Soboru, zakończone na początku 1936 roku
Jednocześnie w pobliżu rozpoczęto budowę Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Bolszewików Ukrainy, zakończoną w 1938 roku.
Resztki soboru wysadzono w sierpniu 1937 roku.
W 1934 roku F. Kon, dyrektor muzeum departamentu Komisarza Ludowego ds. Edukacji Sowietu Federacji Republik Radzieckich starał się zachować zabytki z Soboru Św. Michała w galerii Trietjakowskiej. W tym czasie nawet do komunistycznej nomenklatury docierało jak cenne mozaiki znajdują się w soborze.
Komisarz ludowy V. Zatonsky odrzucił tą prośbę.
Mimo to w 1938 roku cześć mozajek przewieziono do Moskwy na tymczasowa wystawę. Po tej wystawie nigdy nie zwrócono mozajek z Soboru św. Michała, mimo starań Ukrainy.
M.O Makarenko 1877-1938
archeolog, znawca sztuki, pracownik muzeum
Jedyny z ukraińskich uczony, który nie podpisał aktu zniszczenia Soboru Św. Michała o Złotych Kopułach.
W 1934 roku zaaresztowany pod zarzutami szerzenia kontrrewolucji i zesłany do Kazachstanu.
W 1936 roku ponownie aresztowany.
4 stycznia 1938 roku rozstrzelany w Nowosybirsku.