„Świętej pamięci żołnierzy poległych podczas wykonywania wojskowych obowiązków na terytorium Republiki Afganistanu w latach 1970-1989”
Pierwszy rzut okiem na Stare Miasto
Ratusz Polski (Ratusz Lacki) – budynek jednego z trzech magistratów Kamieńca Podolskiego znajdujący się na Rynku Polskim.
Pozostałymi były ratusze Ruski i Ormiański. Do końca XVII w. mieścił również magistrat ruski. Wzniesiony pod koniec XIV w.
Kościół i klasztor paulinów w Kamieńcu Podolskim
Kościół udało się utrzymać wiernym w swych rękach do 1935 r. Wtedy to w klasztorze i kościele władze sowieckie urządziły więzienie męskie NKWD. Dotychczas używane przez tę instytucję więzienie mieszczące się w klasztorze Sióstr Dominikanek było za małe w stosunku „do potrzeb.”
U dominikanek pozostało więzienie żeńskie. W klasztorze mieściło się więzienie, a w kościele mordowano skazanych. „Wrogów ludu” likwidowano w nim tylu, że nie nadążono ich zwłok wywozić. Część z nich zwalono do podziemi pod kościołem. Katownia działała do 1941 r. aż do momentu wkroczenia do Kamieńca Niemców. Większość jej ofiar było Polakami, których jedyną winą było przywiązanie do języka i wiary przodków, przynależność do III Zakonu lub kółka różańcowego.
Po tym jak Kamieniec odebrano Turkom zaczęła się odbudowa miasta. Fundatorem odbudowy klasztoru Dominikanów był starosta terebowlański M.F. Potocki. Autorem przebudowy stał się słynny Jan de Witte. Remont był skończony w 1754 roku i na jego skutek zespół pojednywał cechy gotyki, renesansu oraz baroku.
Od 2013 roku Fundacja Dziedzictwa Kulturowego wspólnie z Towarzystwem Tradycji Akademickiej prowadzą prace konserwatorskie w nawie głównej oraz dwóch kaplicach bocznych.
Prace restauratorsko-konserwatorskie w kościele są jednym z największych wyzwań stojących przed Fundacją. Ogrom zniszczeń i olbrzymi zakres koniecznych prac powodują, że będzie to zadanie wieloletnie.
W latach 2013–2014 zadanie realizowane było dzięki środkom Ministra Spraw Zagranicznych przyznanych Towarzystwu Tradycji Akademickiej (partnerowi Fundacji) w ramach Konkursu „Współpraca z Polonią i Polakami za granicą”, a także dzięki środkom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznanych Fundacji w ramach Programu „Dziedzictwo Kulturowe”, Priorytet: „Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą”.
Drzwi drewniane wewnętrzne obite blachą z I połowy 18w.
Gdy starania o odzyskanie kompleksu podominikańskiego zostały zintensyfikowane przez diecezję, latem 1993 r. w kompleksie niespodziewanie nocą wybuchł pożar. Akcja gaśnicza była prowadzona bardzo nieudolnie i doprowadziła do całkowitego spalenia obiektu. Pozostały tylko elementy murowane i część stolarki okiennej. Straty spowodowane pożarem konserwator zabytków ocenił na 10 mln dolarów! Zdaniem wiernych, podominikański kompleks został podpalony celowo, by ci stracili apetyt na jego odzyskanie.
